Dictada de Castres 2023
Lo ser vengut, la musica de l’aiga pertot presenta s’armonizava amb lo cant ritmat del dalhaire picant e repicant sa dalha, entièrament liurat a aquel gèst ancian e necessari.
E quand l’entrelutz arribava, plan de temps aprèp los envòls de l’angèlus menats de luènh per la darrièra brisa, quand tot se calava, montavan alara las ucadas dels chòts portadas pel resson d’un cap a l’autre de la selva.
Lors cants alteravan pas la qualitat del silenci. Gents de las montanhas, arquitèctes de paisatges efemèrs, picapeirièrs, escalpraires, la tèrra se soven. A se passejar, tot en naut, sus l’arrondit de las còlas, a la desviacion d’un camin, uèi, se pòt encara endevinar un d’aqueles caps d’òbra oblidats. Lo tablèu vos apareis d’un sol agach. La beutat e l’elegància del luòc vos emponhan.