Dilà, entre doas ribas

Tres jorns fa que Leonia a de mal de trobar lo sòm. Tres jorns que la cara blanca de l’estrangièra torna sens relambi dins sas soscadissas. Tres jorns que sas discutidas amb la Marineta, son amiga de totjorn, li semblan coma vuèjas de sens. Tres jorns, enfin, que sas pregàrias van pas que cap a la santat d’aquela femna joveneta, mas que li semblèt tant marcada ja per la vida. Coma se sos uèlhs negres entrevists l’avián capturada per li mostrar un mond qu’èra pas a sa portada mas qu’aviá besonh d’ela.

E vaquí que, sus l’ecran que lumineja per abitud dins lo pichon salon, aquela cara apareis. Leonia arrèsta sul pic l’aspirador, estabosida. La fòto es pas pro neta mas i a pas cap de dobte, es ben ela. La votz de la presentatritz del jornal regional evòca lo mistèri d’aquela femna, desprovesida de papièrs d’identitat e espitalizada a Nimes dempuèi tres jorns, qu’a misteriosament desaparegut.

(S’arrèstan los començaires)

Sembla ben que siá una estrangièra mas son origina es pas definida. Èra sens coneissença dempuèi son admission e a pas pogut èsser questionada. Una infirmièra explica pietadosament que, quand es venguda far la visita de rotina en fin de matinada, a trobat lo lièch voide e pas cap de traça de la femna. Sos vestits an tanben desaparegut atal coma una cobèrta. Alavetz, fugida o raubament ? Una enquèsta es en cors. S’acaba sus una demanda per que tota persona que l’auriá vista prenga contacte amb la gendarmariá la mai pròcha.

Denis Galvier (Dilà entre doas ribas)
Edicions l’Aucèu libre.