Lo languissiái, l’esperavi. Aquel trentenat de fuelhas es arribat l’autre matin. Coma a cada còp barrutli d’una pagina a l’autra, revista generala dels articles propausats. M’acari als mots crosats de Quim, (Lo un orizontal l’ai cercat un moment). E puèi comenci de legir, n’i a per totes los gostes, musica, cançons (aqueste còp especiala Brassens, cultura, literatura, personatges del mond d’ Òc. E tot aquel recampament de tèxtes, en grafia Alibertina solide, dins totas las diversitats linguisticas de l’Òc, es aquò que m’agrada lo mai. Passam del Bearnés al Provençau, del Lengadocian al Lemosin, del Gascon al Niçard, mai d’un còp i aguèt quitament una bilheta del Domenge Caucat en Lengadocian Orientau, òsca!
M’avisi que las dessemblanças entre totes aqueles biasses de dire son teunas. Me rendi compte que fin finala, fasent un esfòrç l’autre se compren, e qu’aquò sembla a una polida leiçon de vida, de convivéncia. L’autre es disparièr mas coma nos semblam!