Dins lo cèl de ma boca, explosion de sabors, qu’espelisson.
Me menan, al mai prigond, dins lo fins fons, d’un bòsc luminós.
Prèp de la mandra rossela, abrigada, jos un romegàs d’amoras.
Granas, que cabussaràn, fins finala, dins lo cauderon coirat.
Ailà se tresmudaràn, en una chucosa golardisa : la confitura d’amoras !
(Cristina)