La novèla s’es espandida coma un pet sus una tela cirada, la cor dels comptes n’es venguda a n’aquela conclusion : I a tròp de vacas que banejan (quand n’an) pels prats (quand i son). Aqueles calculaires, del ben aise de las bestias se’n chautan, de las condicions de maselatge se’n baton, non çò que los tafura es qu’aquelas romiantas participan de tròp a l’emission de metan! E doncas es pas complicat, çò dison, ne cal demesir la consomacion de carn (adieu costelas e rostits).
Cal saupre que pròche de quaranta del cent de las emissions de metan son d’origina agricòla, fermentacion de la bosa, ròts deguts a la rominacion, elevatge de las bestias, mas tanben qualques culturas coma la del ris. Es a dire que se sètz carnassièr e que sètz agromandit d’una bona gardiana acompanhada de son ris camarguenc, de l’emission de metan ne podètz vos comptar demest los contributors dels gròsses.
Paures de nosautres, comença atal puèi, per empachar totas flatulenças suspèctas, nos van enebir mongetada, asinat e autras cauletadas (vegetarians o vegans seretz pas aparats de la mauparada). Aqueles abrandats de la comprenèla sabon pas de que pensar per far cagar lo mond!
Mas es pas acabat, qualques finòts rastelaires de dardena se son imaginats de far de sòus amb aquela problematica. An inventat la masqueta per recaptar lo metan de las vacas. Se un brave jorn las vesètz passar emmoralhadas quand parton s’amontanhar, es pas que lor vòlon  porgir d’oxigèn quand pujan a l’estiva, que non, es per recaptar lo metan!

Galejada, o pas ? Vai te’n saupre ! A ièu m’es venguda una pensada : un tap dins la boca e un autre ont me pensi, e de las vacas ne farèm de montgolfièra, e lo qu’es pas content que vire lo cuòl al vent (o lo nas)!