Passejada occitana al Puèch de las Morgas, a Sant Bauseli de Montmel (Istòria e Patrimòni)
Lo diluns 15 de febrièr, la passejada prevista al Puèch de las Morgas, lo Mont Leon de Sant Bauseli de Montmel, foguèt una capitada.
Sèm partits a 10 oras, amb lo picnic, e tornats a 4 oras del ser. Daissi la paraula a Guy, lo nòstre guida del jorn, per vos far un pichon retorn comentat sus las visitas e informacions donadas per el, tot de long.
Guy : « Començam per la pujada sul Puèg de las Morgas. Monta que montaràs e vaqui la jacèta. Es una baumèla cavada dins lo bauç que servissiá als pastres per parar lo tropèl de la ploja. Foguèt tanben utilisada pels òmes del neolitic.
Aqui se vesiá, quand èri pichonet, l’intrada de Mormellicum, ancian vilatge bastit sul mont al sègle IV aprèp J.C. Foguèt una plaça importanta tot de long del periòde visigotic. Se pòt trapar encara de terralha d’aquel temps e veire qualques parets d’ostals.
A l’Est, lo Ventós, blanc de nèu o de codolets e de l’autre costat lo Pic de Sant Lop e son vesin l’Òrtus. Al Nòrd, dins la nebla, Augal e Cevènas. Ai agut vist quauques còps lo Canigó. Aquèl Puèg es lo teulat del monde !
Tot en naut, arroïnat, lo monastèri Sant Leon ont viviá al sègle XIII una comunitat de morgas d’ont ven lo nom de la montanha. Aprèp aver vistalhat la bauma del jolverd, manjam un bocinet jos d’euses per se banhar pas. Ploviá pas gaire mas auriá estat colhon de pas aprofiechar de lor proteccion.
En davalar passam per la bauma de las fadas, simple trauc dins la ròca mas amb un nom misteriós…
L’aprèp dinnar, descobèrta de dos ponts dits romans mas en fait foguèron bastits al Atge Mejan per traversar Benòvia e lo valat de las Concas. Nosautres gasèrem sens tròp de lagui la rivièra e cap a Sant German dels Fornèls.
Es aquí que las monjas se retirèron quand abandonèron lo convent per cercar a la fin del sègle XIII un endrech ont la vida seriá pus facila. Foguèt, aquel domèni, un present del sénher de Montlaur, lor protector, que mestrejava lo canton. Se vei totjorn dins un bòsc d’euses lo cloquièr de la gleisa que despassa.
Quin damatge de daissar tot aquò s’engrunar !
La passejada s’acabèt en fasent lo torn del Puèg del costat Oèst. Agachèrem un darrièr còp las balces* e nos quitèrem per tornar en cò nòstre.« (Guy)
*Aquesta fòrça longa banda rocassosa mirgalhada de colors : òcra, arcana sanguina, burela, blanquinéla… se pòt agachar pendent longtemps, sens s’assadolar. Un vertadièr capdòbra d’art natural !
Un grandmercé a Guy, lo nòstre guida.
Una question que nos tafura totes, ara : Mas quand i tornarem de nòu ?
Pels qu’aimairián mai d’informacions, un libre, (en francés), foguèt escrich per Guy Bonnet e Jeannine Raynal. Se titola : St Bauzille de Montmel.
Benlèu que ne’n demora encara a la venda, a la comuna de Sant Bauseli ?
2 réflexions sur « Passejada occitana al Puèch de las Morgas, a Sant Bauseli de Montmel (Istòria e Patrimòni) »
Bela passejada occitana ! Mercés ! La natura e la literatura a travers la caminada e semblan plan èsser en armonia !
Mercé Paulina, per ton messatge.
Al plaser de t’i trobar un jorn per una passejada occitana amb de poèmas, de musica, e de contes en mai.
Veiriás qu’es un luòc propici a tota mena d’inspiracion.