Per una nuòch de tresluc
Dins un clar escondut
Me diguèron qu’i dancèron
Mascas e leberons.
La fèsta èra tan bèla,
L’autbòi tan de bon,
Sa musica tan dançarèla
Qu’al brutle i venguèt lo Banut.
Lo mèstre de la foscor
S’enrabièt de primièra
Qu’aquel çaganh de tardor
Fasiá tròp de rambalh,
E qu’empachava lo mond
De trevar coma cal.
D’unes diguèron qu’èra pas que falsièra
Que, moquet, la rason vertadièra
Èra qu’i foguèsse pas estat convidat.
Dins un tròn d’infèrn escampèt los dançaires,
E per castiga faguèt al grailaire
Doas cambas de fust e un còrs de peira.
Per nuòch de tresluc
Dison qu’i venon encara a la chut-chut
A l’entorn del musicaire palficat
Per i dansar sens far de bruch.

Atencion i a d’eveniments de far pel mès de Decembre, veire lo Calendièr