Lo mot causit, per Decembre, èra : Desembolhar

Cossí acceptar? Catarina
Enquistas escolaras: Cristina
Pluèja: Florença

Cossí acceptar ?
 
Un gat èra a rabalar
Cercava quicòm per jogar
Una mirgueta venguèt a passar
Cossí acceptar ?

Lo gat èra a rabalar
Plan segur la volguèt agantar
La mirgueta capitèt d'escapar
Cossí acceptar ?

Lo gat èra a rabalar
Al bèl mitan de pelòtas per brocar
Alara calguèt tot desembolhar
Cossí acceptar ?
 
(Catarina Esc.)

Enquistas escolaras, (Cristina)
Sabiá pas la Monica quand decidiguèt de far lo mestièr de regenta, que de temps en temps, deuriá menar d’enquistas per desembolhar las estrategias abracadabrantas de qualques escolans. Enquistas dignas del mestièr de policièr !- Disparicion dels chocolats del lòto de l’escòla, entrepausats dins la sala vesina de sa sala de classa.- Camisòt lacerat al cutèr.- Letra infamanta contra una escolana. Eca…eca…eca…
Per la disparicion dels chocolats, : una escolana finiguèt per avoar…Mas la Monica se diguèt : « I a quicòm que truca » … E òc, caliá butar las investigacions mai luènh ! Aquesta drolleta aviá pas l’envergadura d’una raubaira ! …Aprèp interrogacion, finiguèt per dire lo pichon nom del comanditari del raubatòri ! Aqueste èra ja dins lo visor de l’escòla.Pensant que los chocolats fuguèron ja pron dificils de digerir per ela…la regenta decidiguèt de mièlhs se concentrar sul « cervèl » de l’afar, per la seguida.
Lo camisòl lacerat al cutèr : un escolan se planhèt dins sa familha que son enemic notòri de la classa li aviá lacerat son sweat-shirt, al cutèr, e que lo trobèt coma aquò. Lo paire redolèt encolerat. La Monica calmèt lo paire, e puèi questionèt cadun son torn, lo proprietari del sweat, puèi l’autre escolan, e tota perplèxa, demandèt l’ajuda, non pas del comissari de polícia, mas puslèu del Director de l’escòla, que n’aviá fisança en el. Lo Director acampèt tota la classa, e faguèt una presentacion del mond de la justicia. Del trabalh dels enquistaires. De l’interès de saupre la vertat, per pas commettre d’injustícia. De la gravetat dels falses testimònis. E pendent son discors qu’èra grèu, observèt menimosament lo comportament de cadun dels 25 escolans, e sustot dels dos incriminats. Sortiguèt amb la conviccion qu’èra la victima, lo copable !La Monica n’èra estomacada ! Mas fasent fisança a son Director, questionèt l’escolan que finiguèt per avoar lo montatge d’aqueste afar !
 Letra infamanta contra una escolana… Aprèp desembolhatge : s’averèt qu’èra un fals en escritura, amb una bona imitacion grafica, per far acusar qualqu’un d’autre…Eca…eca…eca..
Quines embolhatges ! 

Pluèja (Florença)
 Lo darrièr còp que l’avèm utilizada pendent la darrièra longor la pluèja comencèt de tombar. Avèm atench lo cap de las gorgas jos una raissa terribla. Lo calcari banhat lisa mai que mai. A grand pena sèm sortits de la via, botat tot l’equipament dins los sacs e a la lèsta a la veitura.
  Evidentament, lo ser faguèrem secar tot aquò dins la cambra mais i aviá pas brica de plaça per desembolhar la còrda. Avèm decidit de tornar nos congostar de la ròca. Aicí te cal elegir ta via en foncion del coratge del jorn perque te cal descendre avant d’escaladar. Nos cal sortir la via  per tornar dormir dins nòstre lièch. 
  Aprèp la paur de l’autre jorn decidiguèrem «la gargamèla», una via en dejós de nòstre nivèl perque la darrièra longor jos la pluèja a atacat nòstra fisança. Sièis rampèls, 250 m de ròcas amb un camin conegut nos tornarà lo plaser del camin, del paisatge e del solelh.