Cultura viva
Dins l’encastre del lançament del plan regional « Cultura viva », i a, a l’ora d’ara, de concertacions organizadas per departaments.
Vaquí un pichon retorn sus la de Serinhan, (pel departament d’Erau).
Èra lo Dissabte 18 de junh, a la Cigalière de Serinhan. Aprèp l’acuèlh, a l’entorn del cafè, avèm començat la jornada per una visita de Serinhan, vilòta de 7014 estatjants en riva d’Òrb.
La visita bilingüe, lo matin, foguèt un bonaür.
Doas guidas la menèron amassa, un òme especialista de l’istòria, nos faguèt la visita en francés e una dòna estajanta de Serinhan dempuèi son enfànça, nos contèt de causitas truculentas en occitan, sus la vida vidanta, dins son vilatge.
Una vilòta plena de suspresas. En passejar per las carrièras, passam del medieval a l’art contemporanèu.
Retorn a la Cigalière, a miègjorn per un « manja-drech » de tria ofèrt per la region Occitània !
Puèi venguèt la visita del musèu : MRAC/Musèu Regional d’Art contemporanèu. Avèm vistalhat amb una guida, l’exposicion actuala : Campo di Marte, de Nathalie du Pasquier. Lo libret de presentacion nos foguèt porgit en occitan. Polida atencion.
Vaquí una presentacion de l’exposicion, per l’artista :
Acampada : Al retorn, èra l’ora de l’acampada consacrada a : Cultura viva ; d’en primièr un retorn sus l’enquista.
– Presa de paraula dels elegits : Benjamin Assié, Claire Fita, …
– Presa de paraula dels convidats : cadun son torn, totas las personas convidadas e motivadas per la causa, poguèron s’exprimir. Lo micro circulèt e trobèri constructiu que cadun poguèsse èsser entendut dins sas avançadas e sas demandas pel desvelopament de la lenga occitana dins son canton.
– Presents : I aviá de mond de l’ensenhament en occitan (rectorat, professor) de las associacions culturalas, de la scèna artistica, del mond de l’edicion et de la literatura, en mai dels elegits concernits.
– La resulta al cap de la passejada del micro : escambis fòrça rics. Avèm fach lo plen de vam, d’idèas, e d’espèr per l’avenidor.
Mercé a la Region per aquesta presa en compte del nòstre vejaire e de las demandas que venon del terrador. La question màger èra cossí descantonar la lenga e balhar de vam a de locutors novèls ?
Pels representants de l’Associacion de Coriandre, avèm mes en valor totas las accions de l’associacion notadament los cafès òc de Somèires. Avèm parlat de la necessitat d’impausar als festenals subvencionats per la region una plaça pels artistas en occitan, per augmentar la visibilitat cap a los que coneisson pas encara la lenga. Lo representant del rectorat a plan ausit la nòstra demanda venenta d’ensenhament bilingüe (nos cal li escriure una letra lèu). Es verai que, dins lo nòstre ròdol, i a pas pas grand causa qu’existís per l’ensenhament tre l’escòla mairala fins al licèu e mai se las accions culturalas son fòrça nombroses, Somèires, Salinelles, St Cristòu.
(Retorn fach per Cristina, amb l’ajuda granda de Cathy)