Avenidor

L’Avenidor es amagat, coma las brasas dejòs las cendres…

Dejós las cendres, la brasa…
Te caldrà bufar,
Plan suaudament,
Tot doç,
Per reviscolar
Los tròces de mon còr e de mon còs,
Trobaràs sonque de micas,
Escampilhadas,
Que s’amagan,
Per manca de calor e d’amor.
Te caldrà tornar trobar,
Un per un los òsses,
De mon esquelèt,
Per fargar ,
Mon novèl rastèl d’esquina,
E alenar dessús,
Per li donar vida.
Doblides pas ton mocador,
Per eissugar,
Mas ploradissas.
E recebre un paure sorrire.
Cristina (24/12/2022)
Tota semblança amb un conte conegut, seriá pas un azard…
Nimai tota semblança amb un extrach d’una cançon…
S’avetz reconegut los dos, òsca, e mercé d’escriure un pichon comentari en seguida.
…………………………………………………………………

Verb
Anar en d’avant
Veire lo monde
Escotar las cansons
Nosejar los equinòxis
Illuminar la nuech
Dire l’istòria
Oblidar los escuèlhs
Rire sovent

Nom
Ametlièr blanc
Ventolada carminhaira
Eissam legièr
Nevatada efemèra
Illòta clara
Detalh subtil
Òda a la prima
Recòlta en devenir

Adjectiu
Alara
Vaquí
Encara una
Novèla jornada
Ideala o
Desfrenada
Oberta o
Riscosa

Florença

…………………………………………………………..
Bona annada e bon retorn
Al blòg amistós e generator
De novèlas creacions per cada autor.
Encara un còp serem lo motor
D’una demarcha d’avenidor
Per nòstra lenga e son esplendor
En Occitania e son entorn.
Cati Esc.

Lo temps de la sala de desesper

Cada nuòch m’en vau cercar deman e te tròbi pas, tròbi sonque, mai que dins la jornada, ton abséncia -preséncia. M’as daissada aquel biais de prener, non de veire lo temps, es pas tu, mas ta malautiá. Cal anar lèu lèu que la mòrt arriba, lo temps s’afana e nos cal faire tot abans….
Podèm pas nos daissar anar, sèm vius e podèm o far tot.
O pensavián o lo faguerèm sense o saber que voliam tirar sang d’un calhau.
I aviá una data. Tres ans pas un jorn de mai. Dire de non, èra pas possible. Aquò nos destermenava. Tres ans o pas. Un o dos meses de mai o de mens. Se pòt pas dire : aquò rai, cada ora, cada minuta son de mai, o de mens.
Mas cada jornada èra una jornada en subra a se far plaser d’èsser ensemble.
A l’encòp prene la jornada coma s’èra un jorn de vida vidanta e un jorn d’astre. Caliá prene la planta amb la rasiga e pas la crestar.
Per la crestar i aviá Val d’Aurela e las oradas dins la sala d’espèra amb d’autres coma nosautres.
E de mai jòves que lo metge lor aviá fach l’anonci com’a tu.
De qué faire, de que pensar….
Me demòra aquel biais de prene lo temps, quatre ans aprèp ta partença.
Me cal faire tot e lèu lèu….
Benlèu es per te rejonher mas o sabi i es pas pus sus aquesta tèrra, tanpauc sus la capa del cèu mentre las estèlas, qu’agachi dins aquestas nuòches d’ivèrn amb las jaunas que son a morir e las blavas que son jovas, mas amont se comptan en annadas-luses….
Cossí prene lo temps sens tu? I sosqui dempuèi que descubriguèri lo biais que me daissères. Benlèu aquò vòl dire que lo temps passa e, qu’ amai o voli pas, que m’espassèsse de tu, de ta mòrt, de ta vida…
Sègur que vòli pas, alara que me diguères de contunhar la vida…
Soi benastruga de viure… Benlèu t’o disiái dins aquel temps… Pasmens es vertat soi benastruga de viure… de veire lo solelh, los aucèus, los peisses, de tornar veire los amics, los que demòran, malgrat lo covid que coneguères pas.
Cossí parlar d’espèr uèi ? Ensatgi mas tener bon es pas aisit. Mas o cal a mai sens tu. A mai per tu, per ton remembre, per ta vida…
Cal tornar trobar la cançon de la vida amb los enfants e los felens e la pichòta felena venguda aprèp ta partença e que se passeja amb ton retrach jol braç…
Cossí l’avenidor li fargarà sa vida?
Cossí parlar uèi d’avenidor?
Rose lo 19 de decembre de 2022

AVENIDOR (Joan-Peire)
Es lo solelh dins sa clinada
L’aucèl dins la volada
Lo grèlh e la clocada.
Es lo riu dins sa tombada
Lo pas dins la caminada,
Es lo treslús e es l’alba.

L’endevinaira embarrassada (Joan-Peire)
Per mon cap de l’an la femna me faguèt present d’una devinacion en cò d’una endevinaira que ja i èra anada. Ieu que cresiái pas cap a n’aquelas previsions de l’avenidor i anèri per fòrça, per i mancar pas.
Davant la botiga un balès tancat coma un camion solicitava los badaires e fasiá l’intrada. Li expliquèri pendent un moment que la prestacion èra ja pagada, al cap de qualquas minutas trapèt que lo rendetz-vos èra marcat e me faguèt intrar.
M’assetèri dins la caforna ont fasiá sorn. Una candèla porgissiá un paure lum al mitan de fumairòlas d’encens. Al cap d’un moment, a la seguida d’un ventre enfruchat, arribèt una jovenòta vestida de boemia que, a totes uòlhs vesents, èra emprenhada fins a las aurelhas. S’assètet en cara de ieu :
-« Siái embarrassada » me faguèt.
-« L’auriái devinat », faguèri un chiquet trufaire. « Es un nenet o una neneta ? »
-« O sabi pas e o vòli pas saupre. » Me respondèt. Coma me demandava cossí una endivinaira podiá pas devinar son quite avenidor, apondèt.
-« Voliá dire que vos pòdi pas far la prestacion prevista de la bòla de cristal que l’antena 5G qu’es ara en servici sul terren pròche ne trebola la bona recepcion. Lo marc de cafè i a bel temps fa que n’ai pas pus, lo jòc de taròt es a calòs, se veson pas pus las colors. Non, vos farai la devinacion de las runas qu’es mas complèta, mas es un pauc mai cara, vos caldrà metre un bilhet en mai »
Davant tan de falsièra solfinèri d’estre tombat dins un nis de pita-dardenas, comencèri de romegar que lo masclàs dintrèt en m’agachant de galís per demandar se tot anava plan. A racacòr sortiguèri un bilhet. L’endevinaira prenguèt un saquet e ne boleguèt lo contengut.
-« Monta-lo » me pensèri, mas quinquèri pas mot dins l’espèr que s’acabe al pus lèu. La femnòta ne sortiguèt cinc calhaus que revertavan als tòtis de quand s’i jogava dins la cort de l’escòla e los pausèt en rengueta sus la taula. Faguèri pas ges de comentaris.
-« Ah-ah », me faguèt, « vesi que question de trabalh auretz lèu una promocion, de responsabilitats novèlas ». Començava plan qu’èri retirat de pauc. Mancariá pas qu’aquò que me calguèsse tornar trabalhar per me ganhar las trempas!
-« Question amor »…..D’un còp pausèt sa man sus mon braç, sa cara se palfiquèt. Un sassiguet la pensèri endemoniada, benlèu en transa.
-« Ninon », bramèt, « siái a far las aigas, nos cal i anar ». L’autre prenguèt una maleta recaptada dins un canton, prenguèt la femna pel braç e me quitèron solet coma un crostet amb mon tròç d’avenidor inacabat.
Imaginatz-vos, un avenidor inacabat, calguèt que me tombèsse a ieu sus l’esquina !