Una crida per cada jorn » (Catarina E.)

Lo diluns, tot primièr, per dire bonjorn
A l’ostal, al trabalh e ont que siá quand ne fasèm lo torn.
Lo dimars, per reglar los afars encara e totjorn.
Lo dimècres quand escotam lo discors
De l’assemblada e qualques falords.
Lo dijòus, cridam emai foguèssem pas sords
E quand arriba lo divendres, pensam a las flors
En venda aquí e alhors.
Lo dissabte es plan melhor
De pensar a l’amor,

Las cridas e los crits (Cristina)
I a un molon de cridas demandadoiras, anonciadas per de crits :

• Crida del nenon que ven al mond. Es lo crit d’un èsser aquatic que torna aerian en prenent son buf ! Nos manda ajuda e afeccion.
• Lo crit de jòia de l’enfant, ja grandet, abans de cabussar dins l’aiga ont ara nada coma un peis, e que crida a sa maire : « agacha-me ! ». Cerca la reconeissença.
• Lo « Aïe » en seguida de un « momò », que reclama : suènh, atencion, benlèu un poton…
• La crida muda dels que patisson e que pòdon pas dire : lor manca d’amor, la solesa, la páur o lo pes de l’abséncia de l’autre. An besonh d’empatia.
• La crida de las caçairoladas amb de bruches de caçairòlas que se pòdon pas pus emplir de bona mangisca ! Exigisson un mond mai just !

I a de crits d’expression, que mandan pas grand causa :

• Lo crit mut acompanhat de lagrimas de jòia o de pena.
• Los crits de l’amor : gemidas de plaser.
• Los crits de la mòrt : rangolum.
• Los crits del rire : cacalasses.

Cal reivindicar lo drech del crit de las colèras justas e sanas.

A cada atge, a cada moment de la vida, grèu o gaujós, cridam per ensajar de far saupre, per partejar…per pas venir fòls !
Mas se volèm que las nòstras cridas sián entendudas e pas sonque ausidas, nos cal pas jamai cridar per pas res !