(Article de Josie)
Cada annada, la fèsta de mon vilatge se debana a l’entorn del quinze d’agost, aquela jornada essent tradicionalament la jornada organisada per la comuna.
Las manifestacions taurinas, corsas camarguencas, se debanan sul plan del castèl bastit al sègle XVII.
Aquel plan foguèt retengut per una inscripcion sus l’inventari suplementari dels monuments istorics en 2003, proteccion dels monuments presentant un interès remarcable a l’escala regionala.
Aubaï es l’unica vila de França amb d’arenas mobilas. Son plaçadas cada annada per la fèsta votiva et pòdon recebre mai de 500 personas.
Aquelas arenas, sens contra pista e donc mai dificilas pel trabalh dels « raseteurs », son reputadas dins tota la region pels aficionados de corsas camarguencas e de sensacion fórta, perque se passa pas una corsa sens qu’un buòu ensaje pas de montar suls escalons.

Teatres sens barrièras dins las annadas 80 (fòto presa sus internet « recherche bing »)
Dempuèi qualques annadas, règlas de securitat obligan, de barrièras metallicas foguèron ajustadas al segond reng, e es enebit de se plaçar al primièr reng e d’aver las cambas penjadas, levat pendent las corsas de nuèit, ont galaupan de vaquetas e non pas de buòus nòus.
Dins ma jovença, pas cap de barrièra metallica, sonque de barricas, puèi de bilhons coma barradura dels quatre cantons del plan. D’arenas plenas a cracar, ont plan sovent lo buòu fasiá de void dins los escalons, arribava a s’escapar, e quitament, anava clarament dins lo vilatge.
Los « manadiers » corrián après el per l’atrapar, e un jorn, lo buòu s’escapèt del plan en direccion del Camin nòu, ont una maire amb sos enfants s’èran amagats, jos la scèna de l’orquèstra, per se far pas encornar.
Los « raseteurs » sautavan un pauc ont que siá, e plan sovent los espectators del primiér reng, los recebián suls genolhs, e alara mèfi al cròcs.

(Fòto presa sus l’empleçament Facebook « Club Taurin La Bourgino » fèsta 2024)
Malurosament d’accidents n’i aguèt ; mas per astre, jamai d’accident mortal.
Lo nòstre plan es reputat per son espectacle amb sa dangerositat. Los espectators venon per aquò et de mai, venon de luènh, per veire los « raseteurs » practicar lor art coma enlòc, e enmai, per s’estrementir a la sortida del toril d’un animal furiós et bondissent, o per veire un buòu sautar sul batèl (teatre planièr defendut als espectators, força dangierós perque lo buòu y sauta fòrça aisidament e sens esfòrç).
La manada Reynaud i fa corrir sos buòus dempuei d’annadas. Pas de fèsta sens aquela manada.
Malgrat que d’autras manadas sián convidadas a far correr lors buòus sul plan, se pòt dire qu’es la manada titularizada pel plan d’Aubaï. Un omenatge lor foguèt rendut, per lors 120 annadas d’existéncia.

Fòto presa sus emplaçament Facebook : « Club Taurin La Bourgino ».
A drecha « le batèu » teatre planièr
(Mercé a Josie per son article e la transmission)