Caminarem !
Joan Peire Chabrol e Claude Marti
Lo titol en occitan, lo tèxt en francès amb un pauc d’occitan…
Florença
Una istòria d’òmes, de solidaritat, de colera.
Un livre bèl, plan escrich que raconta un mond d’autres còps
Un mond que deuriá tornar, i a urgéncia
L’istòria se passa dins lo país d’Aude, país de vinha, las Corbièras. I a de vinhas de pertot, los que trabalhan la terra an de pena a subreviure de lor trabalh, la vinha paga pas mai a causa de la concurréncia, l’importacion de vin de l’autre costat de la mar.
Sèm a la debuta d’agost e la recòlta de l’an passat es totjorn dins las tinas, pas venduda… La vinha es quasi presta a estre vendemiada, i a pas d’argent per pagar los obrièrs e los camions-cistèrna comols de vin importat passan sus las rotas alentorn. An fach tot çò que caliá per aver un vin de qualitat, plantar la bona vinha, la sonhar amb amor e recoltar al bon moment. An de crèdits a la banca e pas gaire d’argent. Vòlon viure de lor trabalh e pas devenir un pais comol de toristas l’estiu. Los joves vòlon demorar e viure aici.
Mercé a las règlas del mercat europèu, los negociants de vin crompan fòra del pais, mesclan la sopa e lo liquidan al supermercat. Vin de paura qualitat mas la publicitat dona enveja. E mai se ditz a la television que lo vin francés es pas mai bon e lo mond en luòc de tastar per verificar, creson los especialistes…
L’accion commença lo 1er d’agost, es la migracion estivala e los vinhairons an levat totes los panèls de senhalisacion. La radio conselha al estivants de quitar l’autorota mas i a pas mai de direccions sur las rotas segondarias… Es la panica.
E es sonque la debuta de la colèra. I aurà un molon d’accions e pas que pacificas.
Es l’istòria d’una luta entre los petits vinhairons e los gròs negociants. De la multitud contra qualques uns, pròches del poder en plaça, protegits.
I a un parallèl amb la luta contra la clavadura de las minas d’Alès (la clavadura èra prevista, an començat de ne parlar doas annadas avant la data decidida, i aguèt la luta contra la clavadura, respectuosa de l’otís e del mond, de manifestacions declaradas e fins finala, la clavadura s’es facha a la data prevista per l’administracion). An sonque daissèron lo mond se bolegar e fin finala se desesperar, «tot aquò serviguèt a res».