Escolt (Cristina)
Escolt totjorn prèst !
Baden-Powell : BP (sa devisa : « Be Prepared » : sois prêt !)
Esperit e còr totjorn prestes…mas prestes per de qué far :

• Obedesir als òrdres ?
• Prestes a prene la bona decision ?
  
  Ont n’es l’escoltisme a l’ora d’ara ?
  Semblariá que se pòrta plan, en causa de sas valors, (e de son prètz rasonable) ! :
• – Retorn a la natura.
• – Viure amassa
• – Doblidar internet.
  
  Per ieu, çò mai important seriá aqueste rite de passatge, a se despatolhar tot sol, dins la natura, luènh del confòrt e de l’assisténcia familhala o societala.
  
  En mai d’aquò, autrescòps los escolts fasián lo ritual de la totemisacion. Donar a cadun son totem, animal, o autre. L’Abbé Pierre se sonèt : « castòr meditatiu ». En causa de derivas, coma de menas de bizutatges, foguèt enebit.
  

---

Galineta (Joan-Peire)

Amb Galineta, lo collèga, nos coneissèm de tòca, sèm de la classa. A dos meses just se’n mancava que nasquèssem lo meteis jorn. L’ostal de familha restava dins la meteissa carrièra qu’i avèm, de drollet, raspalhat las braias sul caladat. Amassa las avèm totas fachas, la picorèa, los escolts, las vòtas en petroleta, las primièras ganarras e las primièras filhas.
Per ieu, me trobèri lèu la bona que l’ai encara a l’ora d’ara. Al contra d’el, pecaire, que capitèt pas jamai d’encapar la bona. Menèt lèu una vida de pistachièr, de tampona en ribòta aquel chuca-canèla fasiá tantarra sens relambi. Femnassièr en diable, biassut en seduccion, totas, piveladas de per son gaubi, se l’i venián pegar coma nièras a un pistolet. De femnas ne passava tant a de reng que li disiam, per galejada, que coma los topins de Sant Quentin* un brave jorn anava partir de la coga.
Prenguèt la seguida del vinhal de la familha, de pageses qu’avián de qué, e demorèt al vilatge pròche de Clarmont, mentre que nos autres, per question de trabalh, deguèrem mudar. De perigrinacions en cambiaments nos escasèrem fin finala dins l’est d’Eraut, aquí, coma aimi de dire, qu’es la Provença manca un pas e que la fe di buòus e l’amor del chivau camarguenc i son religions paganas.
De temps en quora nos ven visitar, mai que mai per nos far monstrar, ufanós coma un pesolh sus una camisa blanca, la darrièra bombassa qu’a pescat. Aqueste còp nos menèt una mancipa, chata que non pus, que li semblava d’aver pas freg als uèlhs tan coma al demai. Galineta, a bèles uèlhs vesents, te la badava coma un chòt a la luna.
Amb el i anam a la franca margarida, pel recapte nos contentèrem amb una brasucada de muscles e de bièrra a bodre que, per li banhar l’enche e per li plan onchar lo davalador, li cal porgir fèrm e fòrça…Es la panolha tibada e la bofiga cofla que nos endralhèrem amassa per una passejada digestiva sul caminòt jos l’ostal. Costejavèm un èrm enclausat qu’i caupissián la bauca una rossatalha a l’espèra d’una abrivada, quand nos pugèt fins al gargalhòl l’enveja d’escampar d’aiga. Coma del temps dels escolts o volguèrem far a lo que pissa luenh, mas aguèri pas lo temps de l’avisar, que l’ausiguèri bramar coma un taur al crestar d’un bistornaire. Aquel abestit, de se sarrar de tròp, s’èra tocat l’aisina al fial electric e s’èra pres una castanha a se far repetenar las robinhòlas.
Amb las femnas nos trufèrem d’el, mas el, pallinèl e moquet, li veniá pas lo vam de se crebar la pèl de rire. Se vesiá que quicòm lo tafurava.
-« E s’èra vertadièra la profecia del topin de Sant Quentin?» que me faguèt a despart.
-« Aquò es pas que galejada, te’n fagues pas », li respondèri. « De tot biais, es pas per çò que li manca que lo buòu de camarga se fa veire valorós »
-« A mai paure de ieu, ne pòs rire tus! »
Tre lo retorn de passejada, Galineta volguèt tornar al sièu, d’un còp li trissava de partir.
L’endeman de matin, per telefona, me manquèt pas de donar de novèlas. Content coma un pinçon que s’es crompat una mòstra, me contèt que tot anava plan e que se demandava s’aquel eveniment li donava pas pel pretzfach encara mai de vam qu’abans.
« T’aconsèlhi de ne tastar l’efiech ». Que me faguèt.
Tega-lo* aquel pistolet, se s’imagina que me vau me las anar grasilhar faiçon carbonada se tòca la bomba! De tot biais, al jòc de freta-monilh, amb la femna nos endevenèm plan e sens estimulacion artificiala, electrica o pas! Brave Galineta, l’aimi plan, mas los conselhs dels bons amics son pas totjorn de bon sègre !

• Los topins de Sant Quentin la Terralha avián per manca de se descoetar a la longa.
• Tega-lo: biais de dire del ròdol de Clarmont d’Eraut (contraccion de tè gaita/agacha lo)

---

Rescontres luminoses (Florença)

L’estiu es arribat, la calor tanben. A aquesta epòca te cal causir lo moment per far una passejada… La calorassa te calma fòrça sus los objectius.

Fin de julhet, i a un fum de parpalhons iranges, una invasion de mai o simplament la segonda annada d’invasion. N’i a un pauc mens que l’an passat mas te cal bajar la boca si vòles pas ne forrupar quand circulas a bicicleta.

E de bicicleta ne fas pas tan qu’aquò, quand pedalas, lo ventolèt dòna una sensacion de fresc mas l’illusion dura pas longtemps quitament quand davalas. La davalada, lo plaser del ciclista, lo monta-davala de la montanha.

E las passejadas a pè las fas lo ser, a solelh colc. Causisses una serada amb un pauc de luna, lo primièr quartièr de luna es plan per veire lo camin e las bestiàs. Tornas a l’ostal dins l’escurina quand la frescura arriba.

L’autre jorn aguèri la suspresa de veire non pas una mas doas lusèrnas sus las parets de la masada. Fa quatre aquesta annada, quin astre!

Fin finala i a pas cap d’escolt dins aqueste tèxt… l’inspiracion me manquèt.