Retorn sus legida : L’uèlh del lop, Daniel Pennac ; revirada Alan Roch
Foguèt un bonur per ieu de poder tornar legir aquesta polida istòria, e en mai en occitan. Grandmercé a Alan Roch.
Un lop d’Alaska que torna e vira dins sa gàbia, al zòo, encontra un enfant d’Africa. Cadun dins sa solesa, cadun dins son tristum
Mas quand l’amistat se nosa, las causas se desnosan e se racontan. E quin raconte ! Cadun va poder entreveire uèlh dins uèlh, e ressentir, còr a còr, lo desrotlament de l’istòria de l’autre, al mai prigond de son unic uèlh.
Istòria d’uèlhs, d’agach, de vejaire. Dels patiments partejats, ne sortiràn mai fòrts, reconfortats, amb un agach mai agusat.
Per ieu, es una mena de conte filosofic, poetic e tanben terapeutic.
Coma o disiá lo Princeton de Sant Exupery/Princeton : « Se vei plan sonque amb lo còr. L’essencial es invisible pels uèlhs ».
Mas se sèm pessimistes, podèm conclure que l’òme es pièger qu’un lop.
Editor : Nathan (La Poësia), mas a l’ora d’ara sembla agotat. L’ai manlevat a la Mediatèca de Sant Bauseli de Montmèl ; o tornarai lèu)