Per un ser de Nadal, un vièlh se caufava al canton quand un bruch se faguèt ausir.
-Pan, pan, pan.
Lo papeta dobriguèt la fenestra e vegèt un paure òme gelat que li diguèt:
-Siái un brave barrutlaire, ai talent e frech.
-De barrutlaire n’i de braves e de marrits, li venguèt lo vièlh, mas per veire de qual siás, me diràs sèt vertats. Pan, pan, pan diga me’n una.
-Lo solelh es mai gròs que la luna.
-Pan, pan, pan diga me’n doas.
-La mesolha es dins l’òs.
-Pan, pan, pan diga me’n tres.
-Qual a pagat dèu pas pus res.
-Pan, pan, pan diga me’n quatre.
-Qual es d’acòrd se vòl pas batre.
-Pan, pan, pan diga me’n cinq.
-Ièu siái defòra e tu dedins.
-Pan, pan, pan diga me’n seis.
-Levat matin, colcat bona ora vendrà vièlh.
-Pan, pan, pan diga me’n sèt.
-Un còp de vin calma la set.
-Pan, pan, pan siás mai fòrt que ièu! Te dobri la pòrta, ven te caufar, sortirèm lo vin blanc e passarèm Nadal en bons companhons.

Sorga: « Mon village en ma mémoire » de Joseph COUFFINHAL, Editions « Les Beaux Arts, conté par Emile Gastal (Médiatèca Emile Zola Montpelhièr)