Uganauds, Guèrras de religion e Camisards
Lo subjècte del titol foguèt l’escansença del Cafè Òc del dimècres 14 d’abril passat que se tenguèt a la cava dels vinhairons de Somières.
I es de tradicion de començar per un moment de charradissa e de bona convivencia lo gòt a la man, totjorn amb moderacion.
Atal o faguèron totas e totes dins l’espèra de la debuta de la presentacion.
La serada foguèt animada davant un fum de mond per Joan-Lois Barbut (al fons a dreita) representant de l’associacion « Somèires e son Istòria » que ne ne traparetz lo ligam çai dejós:
« Somèires e son Istòria »
e Estèva Hammel (al fons al mitan) representant de l’associacion « Occitan a Clapièrs »
Ò’C à Clapièrs.
Lo primièr nos expliquèt cossí se debanèt la repression catolica de la fin del sègle dètz e seten e pendent lo sègle dètz e ochen dins lo ròdol de Somèires, qu’èra una plaça Uganauda. Los parpalhòts i foguèron fòrça perseguits, castigats, engabiats. La religion Uganauda i èra enebida, d’unes fugisson al refugi, es a dire dins de païses ont lor religion i es legala. En 1702 comença l’insurreccion dels Camisards, que luchan e se baton contra las armadas del rei Lois XIV. Cevenas èran a fuòc e a sang, mas tanben dins Vaunage de batestas se tenguèron amb chaples de cada costat coma a Sant Seriés e Saturagues.
Dins aquela Vaunage, segon Miquèl Falguières, Abdias Maurel aliàs Catinat i menèt la cavalariá amb de rossatalhas camarguèncas.
En 1704 s’acabava la guèrra dels Camisards, mas los Uganauds volon totjorn praticar lor religion, d’amassadas se fan d’escondons coma a la ròca d’Aubais. Tornan bastir de temples amagats coma al vièlh castèl de Montredon. A la fin del sègle dètz e ochen la repression demesís, puei s’arresta mas demòra pendent longtemps d’animositat entre parpalhòts e cuòls blancs!
Puei Estèva l’enquistaire nos diguèt sas recercas sus l’istòria de Clapièrs. Ja en 1606 tres de un de las tèrras d’aquel vilatge apertenon a de borgeses de Montpelhièr. El nos contèt lo bisbilh entre una propietària Uganauda e son arrendièr catolic. E enfin acabèt per l’istòria del parpalhòt Peire Bocaud, nom d’un IperMercat, que finiguèt per se maridar amb una catolica de la noblesa de Castries.
Coma de costuma una bona serada d’ont ne sèm sortits un pauc mai saberuts.
De mancar pas lo Cafè òc venent lo 11 de Mai, lo subjècte ne serà lo Balèti Occitan. Brave mond a vos tanben de dintrar dins la dança!