Per aquela primièra pagina de retorn sus legida, vos parlarai de « La Gèsta dau Montamametas ». Un libre que l’autor ne volguèt demorar anònim. Una seguida d’istòrias tan chucosas las unas que las autras, escrichas dins una lenga gostosa coma l’ausiguèri dire pel vilatge, una lenga pròche.

D’imaginar aquela còla de vendimiaires dins una camioneta fasent lo bomba-cuòl assetats sus de ferrats me faguèt venir de sovenirs de vendimia e lo cacalàs. Una potinga miraculosa d’un còp èra, un jorn de torn de França, un caminaire Decatlonisat que demanda d’aiga per beure e tan d’autras istòrias vos faràn espetar de rire. Un libre que me congostèri de legir, un libre per passar un bon moment sens se prene lo cap ! Trantalhetz pas mai de legir la « Gèsta dau Montamametas » que conéissem pas qual n’es l’autor. Un innocent* de ‘Niana benlèu ? O d’endacòm pròche.

*Innocent : escais-nom dels estatjants d’Aniana dins Erau.