A l’an que ven, benlèu…
Aprèp lo 15 d’agost, es lo moment d’observar al despertins los aucèls. N’i a que nos cantan «es l’ora», «nos i cal anar» «entraïnament acabat». D’oras a far tot un rambalh cada matin a volar d’un arbre l’autre lèu lèu, a se perseguir a tota velocitat e a fiular per despertar tota l’amassada.
E vaquí un rai jaune que passa perseguit per un verd òli, e encara dos jaunes que passan. Un matin n’ai comptat 10 a la cima de l’eucaliptus. Lor fiuladís caracteristic ressona un pauc avant l’alba e pendent 2 oras al mens, aprèp silenci!
Son pausats al mai naut dels arbres, per se caufar las alas als primièrs rais de solelh. Benlèu que tot aqueste rambalh es l’entraïnament per se preparar al grand viatge. Lo bolegadís dura entre 7 e 9 jorns puèi, una alba coma las autras, i a lo solelh, i a la calor que comença mas i a pas pus d’auriòls, pas mai de fiuladís, res.
N’i aurà qualques tardièrs, los que vivon mai al nòrd e que fan una primièra escala a la cima de nòstres arbres, demòran un jorn o dos e zo @lèu lèu
Lo fiularàn, son partits
bon viatge, a l’an que ven!