Coma dintravi tardièr d’un balèti, lo camin del retorn me menèt de passar per una acorcha que serpatejava entre las peças d’un vinhal. De l’estrech de la rota i anavi plan-planet d’autant mai que m’aviá agut arribat d’i rencontrar d’unas còlas de singlars. Al destorn d’una virada t’avisi subran un fotralàs de lum que planejava dapasset ras de la pampa dins un fum de farfantèlas.
« Nom d’una galaxia entortobilhada », que me diguèri, «Nos son venguts visitar »!

Nos son venguts visitar e astruc de crespinat que siái, siái bèl primièr de los veire. M’enraii l’autò dels quatre fèrres e me ronci defòra. Lo telefonet de la man d’esquèrra per ne far testimòni sus la rantela, mentre que de la man bona, tal coma Ròson amb son mocador, los uòlhs me fasent bavarilhas, lor fasiái la benvenguda.
« Nom d’una constellacion zodiacala », vaquí que lo veïcul interplanetari s’arresta e qu’un semblant de bipède dobrís la pòrta de la nau interstellara. Me pensèri astruc de crespinat de favat que siái vau dintrar en contacte amb d’una inteligencia d’un autre mond, lo pantais de tot atissat, tal coma siái, de vida extraterrestra.
Mas cossí comunicar, dins quina lenga anam charrar ?
« I a quicòm que truca » ? Que me fa lo viatjaire de l’estelum.
« Nom de l’estela de set rais (1) », d’entre totas las lengas qu’existisson a milierats sus nòstra planeta, l’èsser vengut de la tota perfin de l’univèrs causiguèt la mai bèla, la mai rica, la mai saborosa de totas, la lenga dels sòcis de la Santa Estèla!(1) Ne demorèri sul cuòl sens ne poder quincar una.
D’un còp, tal coma dins lo filme « Rencontre del tipe tresen » que l’ai vist mai d’un còp, lo lum s’atudèt e del dintre que fasiá lo trauc negre l’èsser vengut del còsmos apondèt : « Rambatz-vos del mitan que pòdi pas virar amb la maquina que sèm a vendemiar ».
La maquina , una maquina de vendemiar ? Quin piòt ! Moquèt, fa pas res dels singlars, m’encabinèri dins l’autò per far tirar a tot fum…..
Galejada solide, mas per dire qu’a l’ora d’ara, dins nòstre agre, levat de temps en quora una pastièra bombisseira que passa dins un çaganh d’infèrn nuòchenc, de las vendémias ne sabèm pas res. Un bèl matin nos avisam que s’es quitat lo gavèl rascle sens pas cap de moissèla per caponar, sens pas brica de capon de rapugar per ne far lo vin blanc doç. Te recaptan la gruna d’escondons coma lunaires, pareis que n’es melhor lo vin! D’aqueste biais que i anam, vos fau lo gòt de quinquina aquí dessús, dins pauc de temps, la maquina menada per una inteligencia artificiala te farà l’ample soleta mentre que lo vinhairon acoconat en çò sieu t’agacharà aquò sus son ordinator. La recòlta automatisada se dintrarà d’esperela al moment requist amb l’ajuda d’una còla de robòts. Benlèu que lo vin ne serà melhor, mas pecaire que la solenca ne serà tristoneta !
Bonas vendémias a totes, se son pas ja acabadas !