Lynda Lemay- La centenària
Mercé a Josie qu’a ensajat de nos far la revirada d’una cançon de Lynda Lemay.
Benlèu que foguèt lo tèma del talhièr d’escritura d’octobre que li donèt enveja de se sarrar d’aquesta cançon que parla d’una centenari que fa la velhòla !
Sabi que per ela foguèt un trabalh qu’èra pas aisit.
Mas segurament un autre biais de mai, per trabalhar la lenga occitana. E per nosautres lo plaser d’escotar o de descobrir una cantaire canadiana amb de tèxtes que nos parlan prigondament de las femnas e de lors problèmas.
La Centenària o la Velhòla
Aquò fa cent longs ivèrns
Qu’usi lo meteis còs
Aguèri cent ans ièr
Mas que fa la mòrt
Ai encara tot mon cap
Es emplen de sovenirs
De gents qu’ai vist nàisser
Puèi qu’ai vist morir
Ai talament portat de dòls
Que n’ai las idèas negras
Soi aquí que me prepari
Causissi ma caissa
Mas lo mètge me torna dire
Visita aprèp visita
Qu’ai una santat perfiècha
Es aquí que me felicita
Ai vist la primièra guèrra
Lo premièr telefòn
Me vaquí centenari
Mas bon, que me balha aquò
Los grands avions rugisson
I a una raiadura dins lo cèl
Es coma si l’etèrn
M’aviá raiada de sa lista
Aquò fa cents longs ivèrns,
Qu’usi lo meteis còs,
Ai agut cent ans ièr,
Mas qué fa la mòrt
Qu’ai pas fach
Que caldriá finir
Pèrdre un darrièr amic
Enterrar mos felens
Aguèri cent ans ièr
Ma plaça es pas pus aquí
Es al cementèri
Es al paradis
Si meritavi l’infèrn
Alara es capitat
Que soi centenari
Et soi encara en vida
Ieu soi nascuda a las candèlas
Grandiguèri al pairòl
Segur que me rapeli
Del tot primièr neon
Coneguèri lo granda crisi
Anavi sus mos 30 ans
Coneguèri las glèisas
Amb de mond dedins
Ieu coneguèri los cavals
E las plancas per lavar
Un fluvi bèl
Que « s’i » podiám banhar
Ieu coneguèri lo solelh
Abans que « i » sài perilhos
Cal que siá vièlha
Venetz me quèrre, bon dieu
Aguèri cent ans ièr
Es pas qu’ai pas pregat
Mas aquò aurià tot l’aire
Que dieu m’a oblidat
Alara ai de gardianas
Que de novelas caras
D’ amigas de passatge
Pagadas a la setmana
Parlan un lengatge
Que serà jamai lo mieu
E aquò me fa de lanha
D’aver cinc còps lor atge
E mila còps lor lassièra
Immobila a la fenèstra
Pendent que navigan
Tranquillas sus internet
Aquo’s vertat qu’espèri la mòrt
Mai es pas que sià morbida
Es qu’ai cent ans dins lo còs
E que soi encara lucida
Es que soi avida
Mas que i a pas res a mordre
Es que mon passat vèrsa
E que mon avenir es void
Mòstran a la tele
Las fusadas que s’envolan
Quin va m’explicar
Cò que me reten al sòl
Soi d’una autra escòla
Aparteni a l’istòria
Aguèri mas annadas fòlas
Aguèri mas oras de glòria
Aguèri un òme bon
E quatre enfants bèls
Mas tot lo mond partiguèt
Dormir al cap del cèl
E « i » a que ieu que vèlhi
Que vivi, que vivi encara
Tombi de sòm
Mas qué fa la mòrt