Ne vaquí tres per lo pretz d’una (sacat de Contes de Gasconha de Joan-Francés Bladèr)

Lo Gojat e la Grand Bèstia del cap d’Òme.
Vaquí las tres questions que pausa la Grand Bèstia:
Va mai lèu que los aucèls, mai lèu que lo vent, mai lèu qu’un lambret, de qu’es de qu’es?
Responsa: L’uòlh va mai lèu que los aucèls, mai lèu que lo vent, mai lèu qu’un lambret.
Lo fraire es blanc, la sòrre es negra. Cada matin, lo fraire tua la sòrre. Cada ser la sòrre tua lo fraire. Ça que la morisson pas jamai. De qu’es, de qu’es?
Responsa: Lo jorn qu’es blanc e la nuòch qu’es negra.
Se rossega al solelh levant, coma las sèrps e los vermes. A mièjorn camina sus doas cambas, coma los aucèls. Se’n va sus tres cambas, a solelh colc. De qu’es, de qu’es?
Responsa: L’òme que pichòt sap pas marchar se rossega per tèrra. Puèi mai grand camina sus doas cambas coma un aucèl. Quand es vièlh s’ajuda d’un baston qu’es la tresena camba.